RECENSIE – Oude tijden herleefden: de muziek van Frédéric Chopin zorgde een weekend lang voor een uitverkocht huis. Theater Odeon had dan ook een interessant gezelschap bijeen gebracht met drie programma’s waarin diverse pianisten, cello & piano, proza (Anna Enquist) en kwintet voor het voetlicht traden. Op de zondagochtend was de vleugel exclusief voor jong talent. Het werd een memorabele happening waarop de muziek van Chopin met vakmanschap werd gespeeld.

Voor de pauze vertolkte Nino Gvetadze drie Walsen en ‘Sonata no. 3 in b mineur opus 58’. Met voldragen techniek en gaaf coloriet liet Nino het publiek genieten van prachtige esthetische klanken. In detail waren er interessante fragmenten te beluisteren, het pedaalgebruik was knap gedoseerd. In de ‘Derde Sonate’ had een meer geprononceerde opbouw niet misstaan, maar er was in alle delen ruim voldoende kwaliteit voorhanden om met volle teugen te genieten.

Misschien was een groot deel van het publiek toch eigenlijk gekomen om de broertjes Jussen ‘in het echt’ te horen. Welnu, de broers zijn zich in snel tempo aan het ontwikkelen. Zoals zij zich in Zwolle presenteerden handelde ’t gewoon om twee individuele pianisten die – elk voor de eigen leeftijd – goed op stoom zijn met hun muzikale en technische progressie. Arthur, de jongste, overtuigde in Twee Polonaises, die met gevoel en structuur werden vertolkt. Zijn oudere broer, Lucas, bleek over een fabelachtige oktaventechniek te beschikken. Twee Nocturnes werden knap vertolkt, het ‘Scherzo nr. 3’ had alles in zich om op termijn uit te groeien tot een voldragen topper. Dat de heren zich lieten vermurwen tot een toegift à quatre mains (delen uit ‘Jeux d’Enfants’ van Bizet) was voor het publiek een aangenaam dessert, dat bijzonder op prijs werd gesteld.

Gezien: ochtendconcert ‘Le Matin’, m.m.v. de pianisten Nino Gvetadze, Arthur en Lucas Jussen.