Hoe goed zijn ze nou eigenlijk, vragen we aan Ton Hartsuiker, die de broertjes onderwijst in de modernere muziek. Hun andere docenten zijn Jan Wijn en de Portugese sterpianist Maria João Pires.
Hartsuiker windt er geen doekjes om. “Ze zijn uniek. Ze hebben een natuurlijke verhouding tot de klank. Ik herinner me bijvoorbeeld dat Lucas de Derde sonatine van Willem Pijper, waarin veel maatwisselingen zitten, met een vanzelfsprekend gemak speelde. Of neem Anathema van Peter Schat – een verdomd moeilijk stuk, maar dat ligt ze gewoon. En het zijn heel leuke jongens om mee te werken.”
Op hun nieuwe cd spelen Lucas en Arthur ieder vier Impromptus van Schubert. Arthur speelt opus 90, Lucas opus 142. Op de bonus-cd spelen ze vierhandig de Fantasie in f, een hoogtepunt op de cd, en 4 Polonaises opus 75.
Vraagje: wie van de twee speelt in de Fantasie toch zo mooi de primopartij, wie zit rechts? Lucas dus, maar uw nederige recensent dacht dat het Arthur was. Daar moeten de broertjes wel om grinniken. “Dat is ook eigenlijk wat we willen,” zegt Arthur.
Lucas: “Ik merk vaak dat je dingen hoort zoals je ze zou willen horen. Soms beland je op de radio middenin een stuk, zonder dat je weet wie het speelt. Dan denk je, ja, mwoh, ik vind dit niet hartverscheurend, en dan blijkt het Richter te zijn. Het beste is om die verwarring te houden.” Arthur: “Verwarring is het leukste dat er is.”
Waarom de Impromptus: Arthur: “Toen ik negen was en Lucas twaalf, hebben we negen maanden bij Maria João Pires gewoond, waarvan drie maanden in Brazilië, en toen was er veel Schubert. We hebben het gevoel dat die stukken dichtbij onszelf liggen.”
Even wat milde kritiek. Ton Hartsuiker had graag gezien dat ze op hun debuut-cd behalve Beethoven ook wat modernere muziek hadden gezet. Hindemith bijvoorbeeld, waaraan ze net bij Hartsuiker hadden gewerkt. De broertjes knikken. Arthur: “Ik denk dat wij daar ook naar streven, maar het zou wel heel erg gewaagd zijn om op je eerste cd voor Deutsche Grammophon meteen zoiets te doen. Vooral voor het publiek.”
Lucas: “In 2012 hebben we een programma met alleen maar twintigste-eeuwse Nederlandse muziek. Anathema van Peter Schat, de sonatine van Pijper, muziek van Kees van Baaren. Dat we het niet opnemen, betekent niet dat we het niet spelen. Maar we begrijpen wel wat meneer Hartsuiker zegt, hoor.”
Dat we het even goed begrijpen: Lucas en Arthur zijn dus geen Avro-jongetjes, die alleen maar Mozart en Beethoven spelen.
De toekomst. Lucas gaat in 2012 naar de Jacobs School of Music in Bloomington om te studeren bij Menahem Pressler, de eerbiedwaardige 87-jarige voorman van het Beaux Arts Trio. “Pressler is een fantastische, veelzijdige musicus. Ook als persoon is hij erg interessant, die je meer leert dan alleen muziek. In Amerika kom ik op een campus terecht. Ik wil niet afgezonderd van de wereld leven met alleen de piano.”
Arthur: “Ik zit pas in de vierde. Ik maak me er nog niet zo druk over wat ik hierna ga doen.” Waar zijn ze over vijf jaar? Lucas: “We zullen dan ongetwijfeld niet altijd samen spelen. We hebben nooit alles samen willen doen. Dat houdt muzikaal geen stand. Dan zou je je repertoire bovendien drastisch inperken. Er is nog zo ontzettend veel mooie muziek te ontdekken.”

De nieuwe cd van Lucas en Arthur Jussen ligt op 23 September in de winkel. Op 3 en 4 oktober spelen ze Schubert in de Kleine Zaal van het Concertgebouw.