De Volkskrant – 2 november 2012
Mozart en Händel. Lucas en Arthur Jussen (piano), Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Jan Willem de Vriend. Amsterdam, Concertgebouw, 31/10.
door Guido van Oorschot
foto: Moniek Wassenaar
Sommige jongensboeken worden geschreven terwijl de hoofdrolspelers zelf nog jongens zijn. Neem de Hilversumse pianobroers Lucas (19) en Arthur (16) Jussen. In hun agenda stond 31 oktober genoteerd als de dag van hun debuut bij het Koninklijk Concertgebouworkest. Maar voordat ze het Amsterdamse podium op konden dartelen, moesten ze voor een onvoorziene speelbeurt naar Laren. Op de uitvaart van Joop Stokkermans brachten ze zijn laatste noten in première, door de componist nota bene in hun opdracht geschreven.
Mochten de broers al hebben geworsteld met navrante gevoelens, dan merkte je daar ‘s avonds in hun Mozartspel niets van. Integendeel, warm en poëtisch stroomde het Concert voor twee piano’s KV 365 door de zaal. En tijdens de toegift, een wals van Arenski, dreven verbazingwekkende notensluiers voorbij.
Langzamerhand neemt hun carrière serieuze vormen aan, ook al blokt de een op het vwo en heeft de ander nog jaren pianostudie in Amerika voor de boeg. Zo gebroederlijk opereren de Jussens trouwens niet, of ze zijn al druk doende hun muzikantenlevens te ontvlechten. Dit seizoen trekken ze met pianoconcerten van Mozart en Beethoven langs regionale orkesten – ieder voor zich, als solist.
Tot nader order geldt de observatie dat het met beide Jussens nog alle kanten op kan. Wat vooral opviel, in Amsterdam, was de nonchalante souplesse waarmee ze zich door Mozart bewogen. Hier klonken geen oproerkraaiers die het pianistendom op z’n kop gaan zetten. Het duo haakt aan bij een traditie die muziek liever uit de toetsen streelt dan martelt. Onder hun handen vormen twee klavieren één balsemend instrument, waarbij Arthur, de jongste, de mildste touch heeft.
Dirigent Jan Willem de Vriend hield het orkest tactvol ingetoomd. In Händels Water Music joeg hij de musici daarentegen door het gebouw. Een gefiedelde Hornpipe kwam aanwaaien vanaf het balkon; ver weg op de gang smeekte een gesmoord hobootje om aandacht.
Nu barokpionier Nikolaus Harnoncourt op jaren raakt, gloort er op de gastdirigentenlijst van het Concertgebouworkest een vacature. Gezocht: overrompelende oudemuziekexpert. Is Jan Willem de Vriend de juiste man? Aan zijn lippen hing een gretig klasje, maar de losse presentatie kon een zekere stijfheid niet verhullen.
