zondag 4 november 2012
Trouw – 3 november 2012
KLASSIEK
Mozart/Handel
Koninklijk Concertgebouworkest
****
door Peter van der Lint
In de wereld van de pianoduo’s zijn de gelauwerde Franse zusjes Katia en Marielle Labèque wereldberoemd. Ook de Turkse Güher en Süher Pekinel – een eeneiige tweeling – maakten een succesvolle internationale carrière. En in Nederland hebben we Lucas en Arthur Jussen. Geen tweeling, maar ze zouden er best voor door kunnen gaan met hun vergelijkbare blonde haardracht en identieke rokkostuum. Zo holden de jeugdige Jussens woensdagavond de trap van het Concertgebouw af voor hun debuut bij het Koninklijk Concertgebouworkest – een debuut als duo dus.
Onafhanklijk van elkaar concerteren Lucas (19) en Arthur (16) dit seizoen bij verschillende Nederlandse orkesten. Maar als duo vulden ze elkaar woensdagavond perfect aan. In het Concert voor twee piano’s van Mozart kon je duidelijk de fraaie invloed van hun Portugese coach Maria Joao Pires horen. Pires’ Mozart-spel is alom geroemd om de onopgesmukte helderheid ervan, en datzelfde hoorde je mooi terug bij de broers Jussen. Dienstbaar aan de muziek, niks epaterends en volledig aan elkaar gewaagd en overgeleverd. Het was duidelijk dat de twee jonge pianisten ook muzikaal volwassen aan het worden zijn en dat hun aaibaarheidsdfactor gelukkig steeds minder belangrijk wordt. Dit was een schitterend debuut bij ‘s lands beste orkest, dat onder leiding van Jan Willem de Vriend speels en luchtig begeleidde.
Nog speelser werd het na de pauze, laat dat maar aan De Vriend over. De uitvoering van twee suites uit Handels onverwoestbare ‘Water Music’ werd onder zijn harnoncourtiaanse leiding een onvergetelijke gebeurtenis. De Vriends idee – hij legde het voorafgaand aan de uitvoering ook prachtig uit – dat koning George I op 17 juli 1717 varend op de Theems omringd werd door verschillende bootjes met daarin spelende musici, had hij vertaald naar een prachtige ruimtelijke uitvoering. Het was een komen en gaan van musici op het podium. Op de diverse balkons en in de gangen van het Concertgebouwdoken strijkers en toeteraars op. Het werkte verrassend goed en zittend op het balkon zag je mensen beneden in de zaal verrast achterom omhoog kijken als er daar weer wat getetterd werd. Een eenzame hobo middenin de zaal werkt magisch, en later klonk die enkele hobo ook prachtig van buiten de zaal als een verre echo over het water. De Vriend leverde met zijn gevoel voor theater een meesterlijke uitvoering af.