dinsdag 1 april 2014
Lucas mocht zich daarna storten op de “Waldsteinsonate” van Beethoven. Voor Beethovens grote en latere sonates wordt doorgaans enige rijpheid van de uitvoerende verwacht. Lucas liet horen, dat je met voldoende technische bagage en gevoel voor muziek zo’n werk ook op jonge leeftijd aankan. Het veeleisende werk – alleen in het korte adagio kun je even ademhalen – kreeg van hem het volle pond aan virtuositeit en Beethovensiaanse uitbarstingen.
Het Frans georiënteerde programma na de pauze startte met Poulencs sonate voor quatremains. De broers wisten de humor van deze sonate vol ritmische grapjes en dissonanten goed te treffen. Arthur mocht daarna in de korte”Mouvements perpetuels” en het wat langere werk “Melancholie” de twee gezichten van Poulenc laten zien: de clown en de monnik. Met name in het laatstgenoemde werk wist Arthur in mooie melodielijnen de wat serieuze kant prachtig uit te beelden. Het bekende “Jeu d’eaux” van Ravel was ook een kolfje naar zijn hand. Heerlijk licht, parelend gespeeld.
Het afsluitende sprookje Ma mere l’oye mag dan technisch wat minder veeleisend zijn, het treffen van de goede (sprookjes) sfeer en uiteraard weer het perfecte samenspel bepaalden daar het succes van de uitvoering.
Arthur en Lucas stalen deze middag de show. Niet alleen door hun perfecte uitvoeringen, maar ook door hun jeugdige en enthousiaste uitstraling wisten ze het publiek voor hen te winnen, het publiek dat de broers pas na twee toegiften, Anitra’s Tanz van Grieg en een deel uit de Arlesiene suite van Bizet, liet vertrekken.
Lees hier de hele recensie