Lucas & Arthur Jussen

Geen beter duo dan Lucas en Arthur Jussen

dinsdag 24 april 2018

Trouw, 24 april 2018 ★★★★☆ , door Sandra Cooke

Geen beter duo dan Lucas en Arthur Jussen

Hoe vaak zullen Lucas (25) en Arthur (21) Jussen Schuberts ‘Fantasie in f’ gespeeld hebben? Al in 2011 zetten ze dit meest geliefde stuk voor vier pianohanden op cd. Zeven jaar later oogstten ze gisteravond in het Concertgebouw in Amsterdam de opbrengst van hun jarenlange omgang met dit werk. Zeldzaam eensgezind begaven ze zich door de gangen van het stuk, overal schatten opduikend. En hoewel hun spel helemaal gaaf was, klonk het levendig en liefdevol, alsof ze het stuk net aan het ontdekken waren.

Onder het toeziend oog van sterpianiste Yuja Wang, hun leraar Jan Wijn, opvallend veel BN-ers en jongeren maakten de broers Jussen hun debuut in de serie Meesterpianisten. Een concert waarin deze nog altijd zeer jonge pianisten zich konden en moesten meten met de grote, gerijpte pianisten die normaal in deze serie spelen. Een spannende avond, zou je denken, maar de jongens leken er zelf enorm van te genieten. Ze brachten een lang en avontuurlijk programma, afwisselend solo en als duo gespeeld.

Arthur speelde Schumanns ‘Fantasiestücke’ opus 12 zeer verzorgd en met een toon als room. Lucas liet twee werken van Bartók horen. De veeleisende ‘Sonate’ en de ‘Suite’ opus 14 vormden een spectaculair programmaonderdeel. Deze muziek past goed bij Lucas, die met zijn energie en ritmegevoel voor een knappe, opwindende uitvoering zorgde.

Maar bij deze broers is een en een drie. Niet alleen spelen ze ongekend gelijk, als één ziel, het lijkt ook alsof ze samen iets extra’s aan kunnen boren. En dan kun je je geen beter pianoduo wensen.

Mendelssohns ‘Andante en Allegro brillant’ kan onder mindere handen behoorlijk saai zijn. Bij hen was het stuk een feest van poëzie en brille. Het voor hen gecomponeerde ‘Night’ van de Turkse componist Fazil Say, dat ook op hun laatste cd staat, klonk spannend als een Pink Panther-avontuur. De Jussens, die vertelden dat ze zich in willen zetten voor Nederlandse muziek, speelden ook het nauwelijks bekende ‘Divertimento’ van de in Sobibor gestorven Leo Smit. Jazzy ritmes, zwoele melodieën: een kolfje naar de hand van de Jussens, die met dit concertprogramma ook lieten zien dat ze een volwassen duo met een interessant repertoire waren geworden.

Drie toegiften maar liefst, omdat de hele zaal, inclusief de pianisten, er geen genoeg van kon krijgen: een stukje ‘Ma mère l’oye’ van Ravel, een spectaculaire parafrase op Mozarts 40ste symfonie van Igor Roma en een naar binnen gekeerde bewerking door Kurtág van Bachs ‘Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit’.

Trouw, Sandra Kooke 24 april 2018

Site by Alsjeblaft!